Ron Hill werd Europees kampioen op de marathon (1969), won de Boston Marathon (1970), richtte zijn eigen kledingmerk op en zette de langste hardloopstreak ter wereld (1964-2017) neer.

Op 20 december 1964 keek Ron Hill teleurgesteld terug naar zijn prestaties van dat jaar: een negentiende finishplaats op de marathon en achttiende plek op de 10.000 meter bij de Olympische Spelen in Tokyo. ‘Ik wist dat ik veel meer in mij had,’ schreef Hill, dus besloot hij dat hij meer kilometers zou gaan maken en zou stoppen met rustdagen. In de 52 jaar en 39 dagen daarna sloeg de Brit geen dag over.

Zijn aanpak wierp overigens vruchten af: in de jaren na 1964 behaalde hij zijn grootste successen. Hij werd zevende op de Olympische 10.000 meter in 1968 en vier jaar later finishte hij als zesde in de Olympische marathon. In 1970 won hij de Boston Marathon en verbeterde het parkoersrecord tot 2.10.30. Hij was de tweede loper die de 2.10 grens in de marathon slechtte met een persoonlijk record van 2.09.28 en vestigde wereldrecords op de 10 mijl, 15 mijl en 25 kilometer op de weg.

In 2015 vierde hij de mijlpaal van 50 jaar onafgebroken dagelijks hardlopen niet op een bijzondere wijze. Deze prestatie was in zijn ogen niet te vergelijken met de mooiste hoogtepunten uit zijn wedstrijdcarrière. Zo kon hij terugkijken op deelname aan 115 marathons, waarvan hij er 112 sneller liep dan 2.50. Zijn minst snelle marathon was zijn laatste: een indrukwekkende 3.12.46, in de 100e Boston Marathon van 1996.

Gedurende de 50 jaar waren er zeker momenten dat de reeks van Ron Hill (ook oprichter van het gelijknamige kledingmerk) onderbroken dreigde te worden, maar niets heeft hem ervan weerhouden te lopen. Het moeilijkste moment was in 1993 toen hij zijn borstbeen brak bij een auto-ongeluk. Hij had die dag al hardgelopen en kreeg het voor elkaar om de volgende dag anderhalve kilometer – zijn zelfopgelegde minimum afstand – hard te lopen.

Hij onderging in hetzelfde jaar een operatie aan zijn grote teen, maar ook dat hield hem niet tegen: 'Mijn zoon haalde mij de volgende dag op van het ziekenhuis en reed naar een parkoers waar ik zonder krukken, maar met wandelstokken, een mijl kon hardlopen. Na zeven dagen liep ik zonder wandelstokken, maar nog altijd met de voet in het gips, die 1609 meter per dag’, vertelde hij in 2015.

Tekst: Alison Wade

Afbeelding: Wikipedia