Stevig hardlopen voor het ontbijt beschermt je lichaam tegen een overdaad aan voedsel later op de dag.

Nuchter
De meeste atleten moeten er niet aan denken: lopen op een nuchtere maag. Maar mensen die experimenteren met periodiek vasten, melden betere trainingsresultaten als ze op een nuchtere maag op pad gaan. Kwaad kan het niet. Studies laten zien dat het idee dat je na een nachtje vasten al rennend je spieren opeet een mythe is. Maar waarom zou je in ’s hemelsnaam na je rondje een bord havermout nemen in plaats van ervoor? Welnu, nuchter lopen maakt je tijdelijk gezonder. Onderzoekers van de Katholieke Universiteit Leuven hebben aangetoond dat ons lichaam na een nuchtere inspanning lange tijd handiger omgaat met caloriebommen.

Dieet
Fysioloog Peter Hespel en zijn team zetten 28 jonge, actieve mannen op een dieet met dertig procent meer energie dan ze nodig hadden. Vervolgens formeerden ze drie groepen. Groep één kreeg de instructie gedurende zes weken geen noemenswaardige inspanning te verrichten. De groepen twee en drie gingen vier ochtenden per week flink aan de slag. Ze deden uitputtende sessies van afwisselend zestig en negentig minuten hardlopen of fietsen. De onderzoekers zagen erop toe dat de sporters gelijke hoeveelheden energie verbruikten.

Maaltijdplanning
Alle deelnemers kregen evenveel te eten, alleen de maaltijdplanning verschilde. De ene groep sporters at voor de inspanning een stevig, koolhydraatrijk ontbijt en dronk tijdens het lopen of fietsen een energiedrank. De tweede groep ging er op de nuchtere maag tegenaan, dronk alleen water en at pas later in de ochtend.

Insulineresistent
De inactieve deelnemers waren – weinig verrassend – het slechtst af. Ze waren gemiddeld bijna drie kilo aangekomen en vertoonden insulineresistentie, een voorstadium van diabetes. De sporters die ontbeten, deden het nauwelijks beter. Ze kwamen wat minder aan, maar werden ook insulineresistent. Alleen de proefpersonen die op een nuchtere maag hadden gesport, kwamen ‘ongedeerd’ uit het experiment. Ondanks het calorieoverschot nam hun gewicht niet toe en bleven ze gevoelig voor insuline.