40 signalen dat je te veel van hardlopen houdt

Je belandt in een existentiële crisis nadat je de finishstreep van de marathon op de Coolsingel passeert in 4.00.01. Die ene seconde...

Je wilt je fysio inruilen of omkopen, nadat deze je heeft verteld dat je ‘waarschijnlijk een paar weken niet mag hardlopen’.

Je huisgenoten moeten je voor de zoveelste keer vragen je voorraad energiegels, eiwitpoeders en bidons enigszins terug te dringen, zodat er wat meer ruimte in de keukenkasten ontstaat voor echt voedsel.

Strava rules. Je loopt vanzelfsprekend je huis voorbij, de straat door en weer terug om de 9,9 km op je sporthorloge te veranderen in een mooie 10,0 kilometer.

Je jaagt kleine kinderen en ouderen de stuipen op het lijf met je versnellingslopen over het drukke trottoir.

Omdat je daar genoeg van hebt, heb je onlangs bij de gemeente aangedrongen om speciale hardloopstroken te maken op alle trottoirs. En op de fietspaden.

Als je een paar weken geblesseerd bent, word je bij het zien van iedere hardloper gekweld door gevoelens van onrechtvaardigheid en wraak. Waarom jij en niet zij? En je weet dat je sneller bent dan zij, als je maar mocht lopen…

Je begrijpt niet dat er lopers zijn die zoiets als een vaartspel kunnen doen. Hardlooptraining is veel te serieus om zo maar wat met de vaart te spelen.

Je hebt meer verstand van de samenstelling en de smaaknuances van energierepen dan de chef-koks Pierre Wind en Cas Spijkers samen. En Wind liep nota bene ooit een puike 800 meter.

Je vindt een aantal van die energiegels zelfs lekker.

Je moet eerst een paar minuten langzaam en diep ademhalen voordat je in staat bent te reageren op iemand die je ‘een jogger’ noemt.

Je beschouwt wandelen als mislukt hardlopen.

Je angstdromen gaan over startvakken en hoge nood en een tekort aan dixies.

Als je wordt uitgenodigd voor een feestje, check je eerst je hardloopschema of je tijd hebt. Op de trouwdag van je eigen zus kom je wat later, enne … kun je douchen in de kerk?

Je bewaart al je oude trainingsschoenen, omdat je misschien nog ooit die ene mud-, trail- of bergloop gaat doen.

Je weet dat als je iemand inhaalt in een race, je niet vlak daarna langzamer kunt gaan lopen. Je kunt er niet tegen als die persoon jou gaat inhalen. En toch haal je in, want je kunt er helemáál niet tegen als iemand steeds vlak voor je loopt.

Je leest een artikel over de voordelen van blootsvoets hardlopen in de sneeuw en kunt niet wachten tot het gaat sneeuwen.

Ja, ja, ja, natuurlijk weet je dat rustdagen goed voor je zijn. Maar eentje per maand, dat is toch wel voldoende? En drie kwartier in 10 kilometer per uur is toch ook een rustdag?

‘Maar ik doe rustig aan’, is je reactie als iemand vraagt of het wel verstandig is om een duurloop van 28 kilometer te doen met een stevige longontsteking.

Je buik trekt samen als iemand Saucony, Asics, Nike of Hoka One One verkeerd uitspreekt. En die ander snapt er niks van.