7 keer een beter mens dankzij hardlopen

‘Het is het vertrouwen dat je in jezelf krijgt,’ zegt Andrea Hanson, een 39-jarige levenscoach die in 2000 het hardlopen oppakte nadat bij haar multiple sclerose was ontdekt. Ze trok aanvankelijk haar hardloopschoenen aan om de degeneratieve ziekte te vertragen, maar besefte al snel dat ze van andere positieve effecten profiteerde. Hanson beschrijft de mentale kracht die ze ervaart terwijl ze haar hardloopveters vastknoopt: ‘Als je ziet dat je iets kunt volhouden, geeft dat vertrouwen en zekerheid dat je het type persoon bent dat obstakels kan overwinnen.’

Hanson steunde op dit zelfvertrouwen toen haar gezin van Texas naar Colorado verhuisde, waar haar man werk had gekregen. Ze kende niemand in Colorado en beschrijft de stad ‘zo verschillend als dag en nacht’.

‘In het begin voelde ik mij een vreemdeling in een vreemde wereld,’ herinnert Hanson zich. Simpele taken – zoals naar de supermarkt gaan – waren overweldigend. Maar in plaats van zich af te sluiten, vond Hanson troost in de mentale kracht die ze als hardloper had opgebouwd.
‘Net zoals mijn lichaam tijd nodig had om zich aan te passen, toen ik net met hardlopen begon, wist ik dat ik tijd nodig zou hebben om mezelf aan te passen aan de stad Carbondale.’ Twee maanden na de verhuizing praat ze met plezier en rust over haar nieuwe thuis. ‘Met dank aan het hardlopen heb ik het geloof dat alles – wat het ook is – goed komt.’

Hardlopen kan je helpen om lastige uitdagingen te waarderen. Dat zegt Akshay Nanavati, een 32-jarige schrijver en motiverende spreker in Basking Ridge. Hij pakte het lopen serieus op in 2007, toen hij in Irak het leger diende met het United States Marine Corps. Om de stress van het leven in oorlog te verwerken, begon Nanavati met het lopen van rondes rond de basis van zijn legereenheid, tot wel vier uur achter elkaar. Deze eentonige routine gaf hem gemoedsrust en hielp hem om alles helder te krijgen te midden van alle chaos.

Toen Nanavati terugkeerde naar de Verenigde Staten had hij last van een posttraumatische stressstoornis, alcoholisme en zelfmoordneigingen. Opnieuw wist hij door te gaan hardlopen zich er doorheen te slepen.

‘Als gevolg van het hardlopen is het mij gelukt om de obstakels te trotseren die komen kijken bij het opzetten van een succesvol bedrijf, bij het schrijven van een boek en bij alle andere uitdagingen waarmee ik ooit ben geconfronteerd. En er zelfs van te genieten,’ zegt Nanavati. ‘Ik probeer de obstakels niet te vermijden, maar ik gebruik ze om betekenis aan het leven te geven.’

Nanavati’s nieuwste uitdaging: door alle landen in de wereld hardlopen. De teller staat op dit moment op acht. ‘Het gaat niet zozeer om het volbrengen van het doel. Het gaat om de weg ernaartoe.’

Zes jaar geleden was Phyllis Strands relatie tot hardlopen simpel: ‘Ik liep niet zolang ik niet achterna werd gezeten.’ Maar het plotselinge, onverklaarbare verlies van zicht in haar rechteroog dwong haar een grondige blik op haar gezondheid te werpen. Op advies van haar dokter begon ze met hardlopen, en daar is ze niet meer mee opgehouden.

Vandaag de dag is ze 35 kilo lichter, verlost van alle eerdere gezondheidsproblemen, kwam trots over de finish van ruim tien halve marathons en één volledige marathon. De serieuze veranderingen die ze bij haarzelf opmerkte, moedigden haar aan om andere te evangeliseren. Ze heeft onlangs een gezondheids- en wellnessinitiatief bij haar kantoor gecreëerd en in 2016 heeft ze tien collega’s begeleid om de New York City Marathon te lopen. ‘Hardlopen gaf me het gevoel dat ik mijn eigen gezondheid in de hand had. Dat inspireerde me om anderen te helpen datzelfde gevoel te verkrijgen.’

Sachs beschrijft dit psychisch effect als ‘een uitgebreide capaciteit voor verandering’.
‘Hardlopen kan mensen laten zien dat ze in staat zijn om positieve veranderingen te maken en hun energie te mobiliseren voor het algemeen belang,’ zegt hij. ‘Dit kan doorwerken in vele andere aspecten van iemands leven.’

Een ander mentaal voordeel dat Strand van hardlopen kreeg: vertrouwen. En veel daarvan. Strand zegt dat ze, voordat ze begon met hardlopen, meegaand en een pleaser was.

‘Ik zette iedereens geluk boven dat van mijzelf,’ herinnert ze zich. Toen ze eenmaal begon met regelmatig hardlopen – en de euforische effecten ervoer – besloot ze zichzelf en haar eigen geluk tot een grotere prioriteit te maken.

Het extra zelfvertrouwen dat ze kreeg van regelmatig hardlopen bevorderde deze instelling. Dat verbeterde bovendien haar relatie met anderen. ‘Kiezen voor mezelf boven anderen en het fysieke gevoel van iets bereiken, hebben ervoor gezorgd dat ik een betere moeder, oma en collega ben.’

Als je bekende routes loopt – zoals je gebruikelijke rondje door de buurt – kun je je gedachten op andere dingen focussen. Het is een goede manier om in the zone te komen en creatief te worden in het oplossen van problemen,’ zegt Sachs.

De wetenschap is het daarmee eens: een onderzoek uit 2011 in het Creative Research Journal toonde aan dat gemiddelde aerobe inspanning het creatieve vermogen verhoogt, zowel direct na de inspanning als twee uur later.

Een specifiek voorbeeld: Chris Poelma, de 52-jarige president en general manager van NCR Small Business, een techbedrijf in Alpharetta, Georgia, zegt dat hij het concept van vijf verschillende startups bedacht tijdens zijn marathontraining.

Voor Poelma, die bijna iedere dag begint met een rondje hardlopen en gemiddeld zo’n 80 kilometer per week aflegt, levert hardlopen een ongeëvenaard gevoel van helderheid in de geest en een ononderbroken ruimte om problemen op te lossen.
‘Hoe lastiger het probleem, hoe langer ik loop,’ lacht hij, denkend aan een 29 kilometer lange duurloop waarin hij een win-winsituatie bedacht voor onderhandelingen over een complex buitenlands partnerschap.

‘Als ik een dag niet hardloop, zijn mijn gedachten minder helder. Ik kan gehaast en minder doordacht zijn in de beslissingen die ik neem,’ zegt Poelma. ‘Ik heb het gevoel dat hardlopen je geest opent.’

Veel doorgewinterde – en zelfs beginnende – lopers zullen je vertellen dat het veel fijne gevoelens vrijmaakt (zoals de runner’s high). Deze worden veroorzaakt door hormonen genaamd endocannabinoïden. Deze positiviteit kan besmettelijk zijn.

Hoewel hardlopen vaak eenzaam is, ‘heerst er ook veel vriendelijkheid en vriendschap,’ zegt Sachs, ‘of het nu een glimlach, een zwaai of een aanmoediging is.’

Sachs heeft dit eigenhandig ervaren tijdens een recente trail van zeven kilometer ten noordwesten van Philadelphia. Als beginnende trailrunner struikelde hij op het pad en de hardlopers achter hem boden hem meteen hulp en advies aan hoe het beste over het terrein te navigeren.

Dit gevoel van saamhorigheid is wat Strand in eerste instantie aan het hardlopen bond. Tijdens haar allereerste wedstrijd ooit – de 5 kilometer aan de vooravond van de New York City Marathon – genoot ze haast net zoveel van het ontmoeten en praten met andere vriendelijke deelnemers in het startvak als van de wedstrijd zelf. ‘Ik realiseerde me dat dit een type positieve, ondersteunende gemeenschap was, waarvan ik lid wilde worden.’

Heb je ooit de gevreesde DNF (‘niet gefinisht’) achter je naam zien staan? Werd je naar de berm gedreven door onverwachte pijn? Of liep je gewoon een onverklaarbaar slechte wedstrijd, ondanks alle lange, zware trainingsuren?
‘Hardlopen kan de ultieme test voor je hoogmoed zijn,’ zegt Sachs.

De loopsport gaat gepaard met verschillende obstakels – zoals blessures, ziekte, slecht weer en zwaar terrein – die de vooruitgang kunnen belemmeren en de meest zekere en succesvolle atleten kunnen ontmoedigen.
Denk bijvoorbeeld aan Paula Radcliffe en de mislukte Olympische Marathon van 2004 of Eliud Kipchoge’s schoenen, waarvan de inlegzool eruit floepte bij de Berlijn Marathon van 2015.

Loop lang genoeg en je zult genoeg tegenslagen tegenkomen om in te zien dat geen hardloper immuun is voor ontberingen. Bovendien maken die tegenslagen ons uiteindelijk sterkere lopers en beter weerbare mensen.

Tekst: Jenny McCoy