Zwanger? 11 dingen die je misschien niet verwachtte met hardlopen

Een paar weken nadat ik zwanger werd, had ik een raar gevoel in mijn onderbuik. Het voelde alsof alles binnenin mij eruit ging vallen. Mijn arts raadde me aan het gebied te koelen met ijs. Het hielp verrassend goed. Dit vreemde gevoel ontstaat doordat het lichaam zich klaarmaakt voor het dragen en baren. Hormonen maken dat de gewrichtsbanden zich ontspannen, wat pijn en druk in je buik- en schaamstreek kan veroorzaken. Een draagband kan helpen, maar vaak is het effectiever om je dagelijkse activiteiten aan te passen. Zo kun je in plaats van hardlopen gaan wandelen, zwemmen of iets met yoga doen.

Ik ben overrompeld door hoe hard mijn snelheid slinkt en mijn uithoudingsvermogen afneemt. Ik jog langzaam langs de buitenrand van de baan en stop af en toe bij het hek, terugverlangend naar trainingen met hoge snelheid.

Het kost veel energie om een baby te laten groeien. Vermoeidheid is vaak een van de eerste tekenen van de zwangerschap. Naarmate de baby groeit, neemt de druk op je ribbenkast en longen toe, waardoor ademhalen moeilijker wordt. Langzamer worden is dus heel normaal. Overvraag jezelf niet.

Zwangerschap staat gelijk aan continu moeten plassen. Hardlopen kan het nog wat erger maken. Dat komt doordat de baarmoeder wordt ingeklemd door je blaas en endeldarm. Afhankelijk van de ligging van je baby kan deze op een van de twee (of beide!) drukken, waardoor je steeds op zoek moet naar het dichtstbijzijnde toilet.

Ik had niet eerder last van schuurplekken aan de binnenkant van mijn dijbenen. Totdat ik vijf maanden zwanger was. Ik merkte ook dat mijn sportbeha’s krapper werden en dat mijn borsten meer bewogen tijdens het hardlopen. De oorzaak: mijn toegenomen gewicht.

Toen ik veertien weken zwanger was, begon de tailleband van mijn tight echt te knellen rond mijn groeiende middel. Aankomen is een normaal en gezond aspect van zwanger zijn. Hoe weet je dat je niet te veel aankomt? De algemene aanbeveling is een gewichtstoename van 1 tot 2 kilogram in het eerste trimester en vervolgens ongeveer een halve kilo per week tijdens de rest van de zwangerschap.

Het is niet uitgesloten dat je een persoonlijk record loopt tijdens de zwangerschap. Er zijn voorbeelden van vrouwen die zichzelf op een marathon overtreffen zonder dat de zwangerschap daardoor in gevaar kwam. De vraag is natuurlijk of je dat moet willen. Uiteindelijk vertelt je lichaam je wat je het beste kunt doen en laten. Het is niet per definitie slecht om mee te doen aan heuveltrainingen, intervaltrainingen op de baan en wedstrijden. Je hoeft je echter helemaal niet te schamen als je moet stoppen om te gaan wandelen omdat je kortademig wordt. Of merkt dat je meer moeite moet doen dan je gewend was. Het is beter om tijdens je zwangerschap op een gezonde manier te blijven bewegen dan om te proberen je prijzenkast te vullen.

Maak je geen zorgen als je niet meer zoveel hardloopt als voor de zwangerschap. Het kleine hardlopertje in je buik wil groeien en dat kost veel van je energie. Misschien wil je liever even slapen dan je gebruikelijke duurloop doen, of vind je andere activiteiten als wandelen en zwemmen prettiger. Laat je niet gek maken door de verhalen van vrouwen die tot kort voor de bevalling stug door trainen. Stop als het niet meer goed voelt.

Het is vrij normaal dat je na een duurloop van 32 kilometer de volledige inhoud van je koelkast wilt opeten. Als je zwanger bent, kun je je al na een korte, rustige duurloop uitgehongerd voelen.

Aanstaande moeders hebben ongeveer 340 kilocalorieën per dag extra nodig tijdens het tweede trimester van de zwangerschap. In het derde trimester loopt dat op tot een extra 450 kilocalorieën per dag. Het is dus helemaal niet verkeerd om flink te eten. Haal die extra calorieën bij voorkeur uit voedsel dat rijk is aan gezonde voedingsstoffen, zoals mager vlees of vis, groenten en volle granen.

Je zwaartepunt verplaatst zich tijdens je zwangerschap omhoog en dat heeft gevolgen voor je houding, ook tijdens het hardlopen. Ik was me bij elke stap bewust van mijn techniek en romphouding – erg vermoeiend. Toch hebben het extra gewicht en het tragere tempo mijn houding zodanig beïnvloed dat ik last kreeg van mijn schenen en kuiten.

Een van de belangrijkste dingen waar je op moet letten, is het rechtop houden van je bekken. Als dat te veel voorover kantelt, ontstaat er een te grote kromming in de lage rug (hol). Stel je voor dat er een touwtje uit je kruin steekt, waaraan je je steeds goed rechtop trekt. Die gedachte helpt je om ervoor te zorgen dat je hoofd niet te ver naar voren gaat en dat je schouders ontspannen blijven.

Ik denk dan maar dat ze gewoon jaloers zijn dat ik hardloop en zij niet. Maar ik vermoed dat de meesten nog altijd denken dat je baarmoeder (en je baby!) er tijdens het hardlopen zomaar opeens uit kan vallen. Het beste advies: trek je er niks van aan en doe lekker je eigen ding.

Na de bevalling wilde ik er zo snel mogelijk weer hardlopend op uit. Maar ik kreeg te horen dat ik daarmee nog zes tot acht weken moest wachten. Mijn bekken moest eerst sterker worden, symptomen als een drukgevoel op de baarmoeder, ongewild urineverlies of gevoelloosheid of tintelingen moesten verdwenen zijn. Als je te snel gaat hardlopen, loop je het risico op verzakkingen van bijvoorbeeld de blaas of baarmoeder. Mag je weer gaan hardlopen, bouw het dan rustig op. Het is belangrijk om daarnaast oefeningen te doen die specifiek gericht zijn op het versterken van je bekkenbodem en buikspieren. Wees geduldig: je lichaam heeft in die negen maanden een enorme verandering ondergaan.