Hardloopfans die de Chicago Marathon volgden waren waarschijnlijk onder de indruk van Mo Farah, de viervoudig Olympisch gouden medaillewinnaar op de baan, die ogenschijnlijk zonder moeite de marathon won in 2:05:11.

Of misschien waren ze gefascineerd door Brigid Kosgei uit Kenia, die er met de zege in de vrouwenrace vandoor ging in 2:18:35, waarmee ze de zevende snelste marathonloopster aller tijden werd.

Minder in het oog springend was de prestatie van Jeannie Rice, 70 jaar oud, uit Mentor, een stad in de buurt van Cleveland. Ze finishte in 3:27:50 en verbrak daarmee het wereldrecord van de vouwen 70-plus, dat in 2013 door Helga Miketta uit Duitsland op 3:35:29 was gezet.

Rice, die nog steeds als een makelaar in de omgeving van Cleveland werkt, voelde zich prima na haar marathon. Twee dagen na haar race was ze alweer op het werk, en liep net als anders gewoon op schoenen met hoge hakken.

Rice werd geboren in Korea en vestigde zich op 19-jarige leeftijd in de VS. In 1983 reisde ze terug naar Korea om familie te bezoeken. Teruggekeerd in de VS bleek ze onverwacht ruim drie kilo aangekomen. ‘Ik bezocht mijn neven en nichten, die dachten dat we in Amerika honger lijden,’ zei ze. ‘Uit beleefdheid moesten we flink mee-eten. Ik kwam thuis en vond mezelf toch wat al te mollig geworden voor mijn lengte van 1,57m. Ik wilde die paar kilo’s kwijt.’

Ze ging hardlopen. Ondanks dat ze in het begin op tennisschoenen liep, merkte ze al gauw dat ze goed was. Met minimale training eindigde ze in lokale wedstrijdjes vaak voorin haar leeftijdsgroep.

In 1984 begon haar leven als marathonloper, met een debuut van 3:45 in Cleveland, gevolgd door een 3:16 bij haar tweede poging in Columbus. Volgens haar was Chicago, als ze het goed had uitgerekend, haar 116e marathon. Het hardlopen heeft haar naar vele plaatsen in de wereld gebracht. Ze liep een marathon over de Chinese Muur, in Nieuw-Zeeland, Praag, Parijs, Londen, Madrid, Dublin en IJsland.

Haar training voor Chicago bestond uit zeven duurlopen van minstens 32 kilometer, maar meestal meer: zo’n 35 tot 37 kilometer. Haar wekelijkse kilometeraantal lag in de buurt van 105. Ze traint vaak om 17.30 uur met vrienden in haar omgeving, van wie velen mannen zijn, allemaal jonger zijn. ‘Dat helpt, hardlopen met snellere lopers,’ zei ze.

Voor het snelheidswerk loopt ze wedstrijdjes over 5 of 10 kilometer (en in augustus liep ze de mijl op de USATF Masters-kampioenschappen, in een tijd van 6:38). Om het winterweer te ontvluchten verblijft Rice gedurende vijf maanden van het jaar in Florida, waar ze zich aansluit bij de levendige lokale hardloopscene.

Hardlopen, zegt ze, is een sport die je op elk moment van je leven kunt stoppen en weer oppakken, Je bent altijd onafhankelijk van andere mensen.

‘Vroeger speelde ik tennis,’ zei ze. ‘Je moet een partner hebben voor dat soort dingen, die is er niet altijd. Bij hardlopen loop je met mensen van elke leeftijd, mannen en vrouwen. Dat is leuk. Je kunt de jonge broekkies verslaan.’ Om het beeld compleet te hebben: ze speelt ook nog steeds golf (haar beste score is 96) en in de winter staat ze op de ski’s en daalt onverschrokken de sneeuwhellingen af.

Rice doet geen concessies aan haar leeftijd. ‘Ik voel me helemaal geen 70’, zei ze. ‘Het is maar een getal. Ik ben liever 50. Ik weet zeker dat de tijd zal komen dat ik me wel oud zal voelen. Ik weet niet of ik nog kan hardlopen als ik 80 ben.‘

Maar zolang ze kan, wil ze het beste uit zichzelf halen en stelt ze ambitieuze doelen. Haar volgende om alle zes World Marathon Majors te winnen, in haar leeftijdscategorie. Het is haar gelukt in Boston en nu dus ook in Chicago. De New York City-marathon is de volgende, op de eerste zondag van november. Berlijn staat voor volgend jaar op haar programma. ‘Ik heb al eens de marathon van Londen gelopen, maar helaas was ik toen niet de snelste. Dus moet ik terug,’ zei ze. ‘Ik wil niet slechts meedoen; Ik wil winnen.’

Dat zou geen probleem moeten zijn. In Chicago kwam de tweede in haar categorie 42 minuten later over de finish. Er was slechts één vrouw ouder dan 60 die Rice te snel af was: Joan Benoit Samuelson, de vrouw die in 1984 Olympische goud won en lange tijd in het bezit was van het Amerikaanse record op de marathon. In Chicago liep Benoit, inmiddels 61 jaar, 3:12:13). 'Joan is al die jaren mijn idool geweest,' zei Rice.

Rice is nu op haar beurt een idool, in elk geval voor haar twee tiener-kleindochters. ‘Ze zijn zeer trots op mij, net als ik op hen,’ zei ze. ‘Ze vertellen al hun vrienden: 'Oh, mijn oma, voor haar stellen 5 kilometers niets voor. Zij loopt marathons.’

Tekst: Sarah Lorge Butler