Sinds Manja Meijer in 2015 werd gediagnosticeerd met borstkanker, leeft ze dagelijks met de angst dat de ziekte terugkeert. Hardlopen geeft haar de kracht om die angst haar leven niet te laten beheersen.

Één jaar geleden zette Meijer haar eerste hardloopstappen – zo’n twee jaar nadat Meijer gediagnosticeerd werd met borstkanker (oktober 2015), waarna twee operaties en zware chemotherapie volgde. ’Vanaf mei 2016 kon ik mijn leven weer rustig opbouwen. Ik moest herstellen en re-integreren op het werk. Dat was zwaar, maar ging goed”, blikt Meijer terug. ’Last van stijve gewrichten had ik wel. Ik leek wel een oude vrouw.’

Makkelijk praten

Een collega, die net als Meijer borstkanker heeft gehad, raadde Meijer vorig jaar aan om te gaan hardlopen. ‘Normaal kan ik zeggen ‘jij hebt makkelijk praten’, maar die bewuste collega heeft ook chemotherapie gehad en vertelde dat het juist zou kunnen helpen om van mijn zere gewrichten af te komen.’

Hoewel Meijer in het verleden wel sportief is geweest, is ze nooit een loper geweest. ‘In de sportschool stond ik weleens op de loopband, maar vijf kilometer had ik nog nooit gelopen.’ Daarbij was ze na de chemotherapie dusdanig verzwakt dat haar conditie vanaf nul opgebouwd moest worden.

Met Hardlopen met Evy maakte ze een begin. ‘Het eerste lesje hield ik niet vol. Ik ben vloekend en tierend thuisgekomen, heb mijn hardloopschoenen in de hoek gemieterd en dacht dat dit gaat mij nooit lukken.’

Maar Meijer liet het er niet bij zitten en probeerde het nog een keer. En nog een keer. ‘Ik ben niet iemand die graag opgeeft. Ik wist dat als ik twee operaties en die chemo aankon, dat ik dit ook moest kunnen’, vertelt Meijer. ‘Het ging steeds beter en ik had besloten dat, als ik het een maand lang twee keer in de week volhield, ik goede loopschoenen en sportkleding aan zou schaffen.’ Woorden werden omgezet in daden en nieuwe hardloopuitrusting werd aangeschaft. ‘Ik bleef twee keer in de week hardlopen. Het ging niet vanzelf, maar ik merkte dat ik steeds een stapje verder kon zetten.’

Kracht en vertrouwen

Het hardlopen bracht Meijer nog zoveel meer dan de reden – dat het gezond zou zijn voor haar lichaam – waarom Meijer het hardlopen in eerste instantie had opgepakt. ’Het levert mij een gevoel van kracht op. De eerste keer dat ik een half uur achter elkaar kon rennen gaf mij kippenvel. Ik kan dit gewoon, dacht ik. Zodra ik ga lopen, voel ik mij sterk en voel ik mij meer verbonden met mijn lichaam’, vertelt Meijer.

‘Hardlopen zorgt ervoor dat ik beter om kan gaan met de eeuwige angst voor de terugkeer van kanker. Ik kan niet wegrennen van die angst, maar de kracht die het hardlopen mij geeft, zorgt voor tegenwicht. Ik durf met mijn angst in gesprek te gaan. Natuurlijk weet ik dat ik de terugkeer van kanker niet kan voorkomen, maar voldoende beweging draagt wel bij aan een gezond lichaam en daarmee verklein ik het risico. Ook zorgt het ervoor dat ik een betere basisconditie heb, wat zal helpen in het geval de kanker wel terugkomt en ik weer chemo moet ondergaan.’

Samen met de collega die haar een paar maanden eerder had aangespoord om te gaan hardlopen, voltooide Meijer de 5 kilometer bij de Haringvlietrun. ‘Dat was bijzonder om samen te doen, omdat we allebei hetzelfde hebben doorgemaakt. Ik was zo blij toen dat lukte!’, laat Meijer weten, die inmiddels ook geen last meer heeft van stijve gewrichten.

‘Het hardlopen heeft mij zoveel gebracht. Ik wil niet zeggen dat iedereen met een vergelijkbare situatie moet gaan hardlopen, maar raad wel aan om de mogelijkheden te bekijken. Niet alleen omdat het gezond is, maar misschien nog wel meer vanwege het gevoel van kracht dat het mij heeft opgeleverd.’

Tekst: Lysanne Wilkens