'Het was lastig lopen op het strand'
Hoe staat de wind en hoe ligt het strand erbij? Het zijn jaarlijks prangende vragen voor de deelnemers aan de Egmond Halve Marathon. De omstandigheden leken dit jaar alleszins redelijk, maar toch waren de zeven kilometer langs de kustlijn dit keer in de wedstrijd voor de mannen de scherprechter.
In de afgelopen jaren zochten de toplopers elkaar kort na de start op om met vereende krachten – en vaak in een wat gezapig tempo – over het strand naar de opgang in Bakkum te lopen. Dit jaar stond een kwartet Afrikaanse debutanten aan de start dat nauwelijks wist wat hen te wachten stond. Al in de eerste meters op het strand ontbrandde de strijd en een paar kilometer verder trok de latere winnaar Edwin Kiptoo er in zijn eentje op uit.
‘Niemand wilde in mijn tempo mee’, aldus de man die na 1.02.36 terug was op de Noordboulevard. Met de zege, slechts twee weken na zijn uitbundig gevoerde bruiloft, spoelde hij de teleurstelling weg van zijn marathondebuut in Amsterdam, waar hij moest opgeven. ‘Blij met de overwinning hier, maar van het strand word ik geen liefhebber’, glimlachte de 24-jarige Keniaan.
‘Ik was er al bang voor’, zei Abdi Nageeye, die vorig jaar tweede werd en nu vierde, in 1.04.34. ‘Toen deden we het op het strand rustig aan. Nu had ik het er moeilijker, mede door een stevige verkoudheid in de afgelopen weken. Ik kon niet bij de koplopers blijven, moest in mijn eentje steeds het goede spoor zoeken én iedere keer versnellen als de achtervolgers te dichtbij kwamen.
Nageeye vond het lastig lopen op het strand, omdat er door de strandrace met mountainbikes van zaterdag allemaal ribbels in het zand zaten. Maar “Egmond” is altijd een goede krachttraining. Als ik me vanavond goed laat masseren heb ik er de komende dagen geen last van.’
Nageeye keert na dit weekend weer snel terug naar Kenia. Hij loopt in februari nog een halve marathon in Barcelona en gaat in april van start in de Boston Marathon. ‘Die zie ik als mooie voorbereiding op de marathon bij de EK in Berlijn.’
Een soort van cross
Van de groep lopers achter Nageeye werd Michel Butter (negende in 1.05.42) en Ronald Schröer (10-de in 1.06.18). Butter vertelde op Oudejaarsdag op de website van Runner’s World al dat hij zich de komende maanden op kortere wedstrijden richt om aan zijn basissnelheid te werken. Inmiddels heeft dat plan wat meer concrete vormen aangenomen. De Castricummer gaat in het voorjaar een maand in Spanje trainen met een ploeg lopers op afstanden tussen 5 en 21 kilometer van zijn eigen sponsor New Balance in Manchester (https://teamnbmcr.com/). Hij heeft inmiddels van de Atletiekunie toestemming gekregen om op 24 maart te starten bij de WK halve marathon in Valencia. Daarna gaat hij met hetzelfde team trainen in het hoog gelegen Amerikaanse Albuquerque. ‘Hier in Egmond vond ik het zwaar vandaag, maar dat is niet erg. Het is toch een soort cross en dat past goed in deze fase.’
De vrouwen
Ook bij de vrouwen ging de winst naar een debutante: de 19-jarige Zeineba Yimer. Zij was de snelste van een groep van vijf vrouwen die lang bij elkaar bleven en won de eindsprint in 1.12.19. Jill Holterman was de snelste Nederlandse in 1.15.21.
Het vrouwenveld, dat negen minuten voor de mannen vertrok, viel al snel in kleine groepjes uiteen.
‘Lopen in een waaier, dat werkte in mijn groepje heel goed’, vertelde Natascha Schippers, die net binnen de 1.30 binnenkwam. ‘Dat was ook mijn doel. Vorig jaar was ik een paar minuten sneller, maar ik heb in oktober de marathon van Amsterdam gelopen, in 3.11, en was nog niet optimaal voorbereid.’
Schippers ervaarde wat velen ná haar ook moesten constateren: in de eerste kilometers was er een breed en hard strand beschikbaar voor de 18.000 deelnemers. Maar in de laatste kilometers voor ze de duinen introkken werd het hobbeliger en zachter. En de laatste startgroepen kregen ook nog eens te maken met opkomend tij. Al scheen voor hen wel een in Noord-Holland pas laat doorgebroken zonnetje.
Tekst: Cors van den Brink.
