Atleten Lisanne (26) en Laura (23) de Witte kunnen alles tegen elkaar zeggen. In goede en slechte tijden.

Heiloo is een dorp onder de rook van Alkmaar met een heus eigen treinstation, een pittoresk centrum met een dagelijkse markt en godvergeten ongelijke stoepen. Dat de zusjes De Witte geen hordeloopsters geworden zijn, is een raadsel. Ze hebben weinig met Heiloo, zeggen ze. Lisanne is dan ook drie jaar geleden naar Castricum verhuisd met haar vriend.

Laura ‘Ik woon nog bij onze ouders, nu dus drie jaar zonder Lisanne. Maar beter ook, want we hadden altijd ruzie om de kleinste dingen. Puur omdat je constant bij elkaar bent, terwijl je dat liever niet wil.’
Lisanne ‘We kunnen nu beter door één deur, dat is wel zo prettig. We trainen pas sinds anderhalf jaar samen. Met dat gezeik van samenwonen, zouden we elkaar echt beu worden, haha.’
Laura ‘Heiloo is het dorp waar we zijn opgegroeid en toevallig woont onze coach Sven Ootjers er ook. Als ik hier niet zou trainen, dan was ik al lang verhuisd.’
Lisanne ‘Zo verschrikkelijk is het nou ook weer niet. De mensen hier vinden het leuk dat we het allebei zo goed doen. Maar het is inderdaad geen plek waar je nooit meer weg wil.’

Wat heb je geleerd sinds je over bent gestapt naar Sven Ootjers?

Lisanne ‘Sowieso technische dingen, maar vooral de manier van trainen ligt me goed. Sven vindt dat je atleten moet laten zijn zoals ze zijn. Ik besef meer dan ooit dat ik plezier moet hebben. Je merkt dat de hele groep daar lekker op gaat. We worden een steeds hechtere groep. Vroeger had ik het ook wel naar mijn zin, anders had ik het niet volgehouden, maar de druk was anders. Voor mijn gevoel mocht ik niet lachen tijdens een training, omdat ik dan niet serieus genoeg was. Professioneel blijven, focus houden. Je denkt dat iedereen het zo doet.’

Jullie zijn zelfs een soort tantes voor de dochtertjes van Sven.

Laura ‘Niet officieel, maar zo voelt het wel.’
Lisanne ‘Die kids zijn er supervaak bij en dat vind ik echt prachtig. Dat is een goed voorbeeld van wat ik net bedoelde: hun aanwezigheid draagt echt bij aan mijn plezier. Op het EK kwamen ze met me mee inlopen, dat gaat natuurlijk voor geen meter. Het is meer struikeljoggen wat ik dan doe, maar het haalt wel de wedstrijdspanning weg.’

Tekst Nick Klaessens
Fotografie Joyce Bongers

Het hele interview met Lisanne en Laura de Witte staat in ons nieuwe magazine. Je koopt het via deze link in de webshop (we versturen het gratis naar je). Wil je dit soort verhalen niet meer missen en liever op papier lezen? Sluit dan hier je abonnement af.

Naast een maandelijkse Runner's World op je deurmat krijg je ook nog eens: