Nog zes dagen. Nog zes dagen tot de start van de Berlijn Marathon. De marathon waarin ik mijn marathon PR van 3.26 wil verpulveren.

De marathon waarvoor ik me deze zomer wekelijks zo’n vijftien uur in het zweet werkte. Het belangrijkste werk is gedaan. Mijn lange duurlopen zitten er op (vier dertigers in totaal), evenals mijn intervaltrainingen en tempoblokken. Wat rest zijn korte intervaltrainingen waarbij ik op marathontempo loop, trainingen die ik bij wijze van spreken nog achterstevoren zou kunnen doen zeg maar.

Naast alle trainingen die ik deze zomer gedaan heb, heb ik ook een behoorlijk aantal wedstrijden gelopen; van 3000 en 10.000 meter op de baan tot 5 en 10 kilometer wedstrijden op de weg. Tijdens deze wedstrijden leerde ik omgaan met wedstrijdspanning en moest ik langere stukken lopen op een ietwat oncomfortabel tempo, in een wedstrijd kun je nu eenmaal net iets meer dan in een training.

Soms waren deze wedstrijden bloedheet en op het midden van de dag, dat was best heftig. Maar ik liep twee weken terug ook 25 rondjes op een atletiekbaan, in storm en regen, dat waren ook geen ideale omstandigheden. Voor mijn gevoel heb ik deze zomer alles wel meegemaakt. En zowel in de bloedhitte als in de storm en regen heb ik persoonlijk records gelopen.

Het enige dat ik nu nog kan doen is rust houden, niets geks doen en vooral niet ziek worden. Gewapend met een flesje desinfecterende handgel ga ik deze weken door het leven. Sommigen vinden het overdreven, maar hé, ik heb me niet zestien weken in het zweet gewerkt om vervolgens op marathondag met een flinke verkoudheid (of erger) aan de start te staan.

Als je nog nooit een marathon gelopen hebt dan denk je vast dat die twee weken rusthouden voor de marathon een eitje zijn. Na al dat harde werken ben je vast wel toe aan wat minder intensieve trainingen. Maar - en ik denk dat iedereen die wél een marathon achter zijn of haar naam heeft staan dit kan beamen - de taper is helemaal niet zo relaxt als je misschien zou denken. De eerste dagen kom je nog wel door, je zit nog vol adrenaline van je laatste lange duurloop en je kunt niet wachten om van start te gaan. Maar na een dag of vier slaat de twijfel toe; heb ik wel genoeg gedaan?

Ik moet zeggen dat het geholpen heeft dat ik mijn trainingsschema uit handen gegeven heb, als mijn trainer zegt dat het goed is, dan zal het wel, toch? Diezelfde trainer drong er na mijn laatste lange duurloop ook op aan om alle positieve dingen van die duurloop op te schrijven, zodat ik dat lijstje nog eens terug kon lezen op het moment dat ik in mijn taper het domme idee zou krijgen om mezelf toch nog een keer te testen. Dat lijstje heb ik de afgelopen week meerdere keren moeten raadplegen.

Nog steeds durf ik geen voorspellingen te doen voor zondag, maar ik weet dat mijn training goed geweest is, ik weet dat ik een fantastische zomer gehad heb en ik weet ook dat mijn leven niet van deze marathonprestatie afhangt. Niet geheel onbelangrijk om me daar zo af en toe aan te helpen herinneren. Nog zes dagen, ik heb er zin in.

- Annemerel

Het nieuwe boek van Annemerel de Jongh, Trainen als een atleet , is nu te reserveren via bol.com.

Haar vorige blog lees je hier.

Dezelfde dag dat dit blog werd gepubliceerd, kreeg Annemerel te horen dat ze een voetbreuk heeft opgelopen en niet kan starten in Berlijn. Haar reactie hierop lees je hier.